Het verhaal van de Poeldijkstraat
Kun je met architectuur de samenleving maken? Dat is een vraag die ons al vergezelt zolang ons vak bestaat. Vlak voor en na de Tweede Wereldoorlog waren we ervan overtuigd dat dit kon. Tegenwoordig vinden we dat de samenleving sowieso niet maakbaar is, laat staan met architectuur.
Maar wat kan architectuur dan wel? Welke betekenis heeft bijvoorbeeld een vanuit architectonisch oogpunt bedachte omgeving op het leven van een bewoner? En andersom, wat is de invloed van die bewoner op zijn omgeving? Die vraag staat centraal bij ons ontwerp voor ‘Een Thuis voor Daklozen’ aan de Poeldijkstraat in Amsterdam-West.
Dit boek gaat daarom niet alleen over de architectuur van het Thuis voor Daklozen en de kunst van Frederik Molenschot, maar ook over het thuisgevoel van de bewoners. In een aantal portretten is vastgelegd hoe zij zich thuisvoelen en hoe het gebouw door hun aanwezigheid kleur krijgt en tot leven wordt gebracht.
Met architectuur kunnen we de samenleving niet maken, maar we kunnen haar wel een warm hart toedragen.